Komunikacja z dzieckiem

Oto kilka prostych porad, jak komunikować się z dzieckiem:

• Proś o zgodę, kiedy szczerze dajesz dziecku wybór, np.: „Czy chciałbyś, żebym cię potrzymała?” Czekaj na reakcje, wskazówkę.
• Wyjaśnij dziecku, co zrobisz lub co nastąpi za chwile, w najbliższej przyszłości, np. kiedy: musisz poświecić swój czas i uwagę innym sprawom, zaczynasz robic cos z dzieckiem lub dla niego wtedy opowiedz mu, co chcesz zrobić, np.: ,,Wezmę cię teraz na ręce, żeby zmienić ci pieluszkę. Masz zamiar wprowadzić jakieś zmiany. To bardzo ważny czas, by powiedzieć dziecku, jaka zmiana je czeka. Czasem chodzi najprostsze rzeczy, ważne dla dziecka, a dla dorosłych niemal niezauważalne. Na przykład tata bawi się z dzieckiem, ale musi iść do pracy. Może wówczas powiedzieć: ,,Świetnie się razem bawiliśmy, ale za parę minut musze iść do pracy. Będę z powrotem później i wtedy będziemy się bawić dalej”
• Bądź uważny na reakcje dziecka respektuj je. Często nasze zmiany mogą być dla dziecka zbyt szybkie, by czuło się bezpieczne. Uszanuj to, rob pauzy to jest dla dziecka niezwykle pomocne. Trnawai i nowtarzai to co u
• Uznawaj i powtarzaj to, co udaje się dziecku. Jest to bardzo ważne dla maleństwa, a zarazem stanowi świetną okazje do nawiązania z nim kontaktu. Możesz na przykład powiedzieć: ,,O, sięgasz swoja rączką. Widzę.
• Mów dziecku, co czujesz. Jeżeli jesteś w pobliżu maleństwa i jednocześnie czymś się denerwujesz lub jesteś z kimś w konflikcie, dziecko w naturalny sposób uzna, że to jego wina. Dlatego w prosty otwarty sposób powiedz mu, co się dzieje. Dzieci często obwiniają się za to, ze rodzic jest zdenerwowany czy poirytowany. Dlatego pomocne będzie powiedzenie czegoś w rodzaju:
• ,,Jestem dzisiaj zdenerwowana. Może czujesz moje poirytywanie, ale ono nie ma nic wspólnego z tobą, to nie Twoja wina”
• Zwolnij tempo. Uspokój się. Szybkie działąnie, interakacje i przejście z jedne sprawy na inną może łatwo dziecko onieśmielić.
• Przystosuj środowisko: temperaturę, światło i dźwięk do potrzeb dziecka.