Witamina C w leczeniu nowotworów

Witamina C a choroba nowotworowa

Witamina C jest z powodzeniem stosowana w leczeniu onkologicznym. Już na początku terapii pacjenci odczuwają znaczną redukcję bólu, który prawie zawsze towarzyszy chorobie nowotworowej oraz poprawę komfortu życia, poprzez wzmocnienie organizmu do walki z chorobą. Jednak na tym nie koniec. Pacjenci otrzymujący wysokie dożylne dawki żyją znacznie dłużej niż przewidywana przed terapią długość życia. Istniej wiele badań wskazujących, że taka terapia hamuje rozwój komórek rakowych. Poza zwiększeniem odpowiedzi immunologicznej organizmu, prawdopodobnie odpowiada za to powstawanie wody utlenionej w komórkach jako wynik końcowego etapu metabolizmu witaminy C. Niszczy ona wybiórczo komórki nowotworowe w tzw. reakcji Fentona. Woda utleniona w połączeniu z jonami żelaza tworzy wolne rodniki. W wyniku powstałego stresu oksydacyjnego komórka rakowa ginie.

Powstało wiele prac naukowych, które pokazują, że warto włączyć witaminoterapię do tradycyjnych metod leczenia raka, jakimi są radio- i chemioterapia. Witamina C zwiększa efektywność działania powyższych metod, co więcej chroni ona zdrowe komórki przed skutkami ubocznymi ich działania. Większość lekarzy zajmujących się leczeniem integracyjnym chorób nowotworowych zaleca dożylne podawanie wysokich dawek askorbinianu sodu i codzienne uzupełnianie doustne formą liposomalną witaminy C przez co najmniej rok. Ostateczny plan leczenia, dawkowanie i zalecane zabiegi zawsze jednak pozostaje do decyzji lekarza prowadzącego.

Zalety stosowania

Proponowane mechanizmy, poprzez które witamina C może wspomagać efekty leczenia pacjentów dotkniętych chorobą nowotworową obejmują m.in.:

• wzmożoną produkcję kolagenu, który chroni zdrowe tkanki przed wzrostem i przerzutowaniem nowotworu
• wspomaganie działania układu odpornościowego oraz poprawa samopoczucia poprzez uzupełnianie niedoborów witaminy C powszechnie występujących wśród pacjentów z chorobą onkologiczną

Stosowanie witaminy C w postaci dożylnej infuzji zwróciło szczególne zainteresowanie ze względu na:

• znaczące obniżenie stężenia witaminy C w surowicy pacjentów onkologicznych. Obniżenie stężenia witaminy C silnie koreluje ze wzrostem stężenia markeru stanu zapalnego CRP (C-reaktywnego białka),
• w stężeniu powyżej 1 mM askorbinian wywołuje syntezę nadtlenku wodoru, który jest toksyczny dla komórek nowotworowych. Badania doświadczalne potwierdzają, że cytotoksyczne działanie witaminy C może być osiągnięte in vivo oraz że askorbinian może hamować wzrost guzów w modelu zwierzęcym,
• askorbinian w stężeniu 1-10 mM może wywoływać inhibicję neoangiogenezy – kluczowego procesu we wzroście i przerzutowaniu nowotworów.

Badania klinicznie

Badania kliniczne I fazy wskazują, że infuzje z wykorzystaniem witaminy C (VCIF) są bezpiecznie i nie wiążą się z występowaniem istotnych działań niepożądanych [15,33]. Próby kliniczne dowodzą, iż VCIF znacząco poprawiają wskaźniki jakości życia (QoL index) u pacjentów z chorobą nowotworową. Pacjenci otrzymujący VCIF jako terapię uzupełniającą standardowe leczenie wykazywali znaczącą poprawę stanu klinicznego, wynikającą przede wszystkim z: zmniejszenia odczucia mdłości oraz zmęczenia, poprawy apetytu, redukcji depresji i zaburzeń snu [34,35]. Ponadto badania te wykazały poprawę stanu klinicznego zarówno w trakcie otrzymywania terapii jak i po niej. Inne badania wykazały działanie hamujące wzrost nowotworów, poprawiające samopoczucie pacjentów oraz powodujące spadek w wartościach markerów stanu zapalnego.

Badania laboratoryjne wskazują, że askorbinian w wysokich stężeniach nie zaburza działania chemio- i radioterapii oraz w pewnych przypadkach może zwiększać skuteczność leczenia. Cameron i Pauling w badaniu klinicznym zaobserwowali czterokrotnie dłuższą przeżywalność wśród pacjentów otrzymujących witaminę C drogą parenteralną oraz doustną . Jednakże dwa randomizowane badania przeprowadzone przez klinikę Mayo wykazały, iż doustna suplementacja witaminą C nie wykazała żadnych korzyści terapeutycznych. Z tego powodu kolejne badania skupiały się na dożylnej podaży witaminy C. Meta-analizy klinicznych badań nad stosowaniem witamin wśród pacjentów z chorobą nowotworową dowiodły, że podaż antyoksydantów nie zaburza efektu działania chemioterapeutyków.

Stan zapalny, a witamina C

Szczegółowe badania nad pacjentami leczonymi VCIF i poddanymi kilkuletniej obserwacji wykazały, że hamowanie procesów zapalnych powstałych wskutek choroby nowotworowej z wykorzystaniem witaminy C jest możliwe do osiągnięcia i może mieć duży wpływ na poprawę stanu pacjenta. Proces zapalny odgrywa kluczową rolę w rozwoju zmian nowotworowych, wpływając na proliferację komórek angiogenezę, przerzutowanie oraz oporność na leczenie . Zapaleniu związanemu z chorobą nowotworową towarzyszą liczne procesy takie jak: infiltracja przez leukocyty, wzmożona ekspresja prozaplanych cytokin, remodelacja tkanek, angiogeneza i obecność mikrośrodowiska o odczynie kwaśnym . Procesy te odgrywają kluczową rolę w rozwoju zmian nowotworowych pochodzenia nabłonkowego. Choć w pewnych przypadkach komórki układu odpornościowego mogą hamować wzrost guza, to mikrośrodowisko zapalne wewnątrz zmian litych może wzmagać procesy nowotworzenia. W badaniach kliniczny stosowanie środków hamujących procesy zapalne jest związane ze zmniejszonym występowaniem niektórych nowotworów .

Proces zapalny jest czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia zmiany nowotworowej oraz zmniejszającym szansę odpowiedzi na leczenie. Ryzyko śmiertelności związanej z chorobą nowotworową wzrasta 28-krotnie przy znacznie podwyższonym stężeniu wykładnika stanu zapalnego CRP. Witamina C, której stężenie jest znacznie obniżone podczas choroby nowotworowej, jest silnym czynnikiem antyoksydacyjnym i wzmagającym działanie układu odpornościowego. Przytoczone badania wskazują, iż stosowanie witaminy C w związku z obecnością stanu zapalnego w przebiegu choroby nowotworowej może mieć duże znaczenie w uzupełniającej terapii onkologicznej.

Czytaj więcej