W oczekiwaniu na dziecko- o badania i krwawieniach w pierwszych miesiącach ciąży

dr n. med. Preeti Agrawal w rozmowie z Dorotą Hartwich.

Czy badania ultrasonograficzne przeprowadzane w ciąży są dla dziecka w pełni bezpieczne?

Dotychczas żadne badania nie potwierdziły szkodliwości badania usg dla płodu. Nie odnotowano żadnych negatywnych konsekwencji, nawet w przypadku poczęć in vitro, gdzie płód – w pierwszym okresie życia – jest monitorowany niemal non stop.

Ciężarną obowiązuje kalendarz badań laboratoryjnych. To ważne badania?

Do standardowych badań kobiety w ciąży należy comiesięczne badanie morfologii krwi i badanie moczu. Ponadto bada się grupę krwi, przeprowadza się badanie na tolerancję glukozy (około 28 tygodnia) oraz badania na przeciwciała w przypadku konfliktu serologicznego. Osobom, które mają częsty kontakt ze zwierzętami, zaleca się badania wykluczające chorobę odzwierzęcą – toksoplazmozę. Poddawanie się badaniom zgodnie z kalendarzem zalecanym przez lekarza jest bardzo istotne; dzięki temu można bardzo wcześnie zdiagnozować ewentualne nieprawidłowości i szybko je leczyć. Kobiety z dużą wadą wzroku powinny przed porodem przebadać się u okulisty, który osądzi, czy możliwy jest poród naturalny, czy konieczne będzie cesarskie cięcie. Badanie okulistyczne jest potrzebne, bo podczas porodu wzrasta ciśnienie śródczaszkowe, co – w wypadku dużej wady wzroku – może grozić odklejeniem się siatkówki.

Komu poleca się badania prenatalne?

Badania prenatalne zaleca się pierwiastkom, które ukończyły 35. rok życia. Badania te mogą też wykonywać kobiety młodsze, zwłaszcza te, u których w rodzinie występowały przypadki chorób genetycznych. W tej chwili przeprowadza się dwa rodzaje badań genetycznych – nieinwazyjne badanie krwi oraz badanie zwane amniopunkcją, które polega na pobraniu płynu owodniowego i tkanki kosmówki. Kiedyś sporo mówiło się o ryzyku tego drugiego badania, dziś uważa się je za badanie bezpieczne dla zdrowia zarówno matki, jak i dziecka. Należy jednak pamiętać, że poddanie się badaniom prenatalnym wiąże się z ogromną odpowiedzialnością ze strony ciężarnej. Kobieta, która się na nie decyduje, powinna uprzednio wziąć pod uwagę wszystkie ewentualności i przemyśleć dogłębnie decyzję, którą ewentualnie, w wyniku  badań, będzie musiała podjąć.

Jednym z nagminnie występujących problemów w początkowym okresie ciąży są krwawienia, które czasem kończą się dramatycznie, utratą ciąży. Czy można zapobiec nieszczęściu?

Jak już mówiłam, wszelkie problemy w pierwszym okresie ciąży (a zatem także krwawienia) mogą być powodowane brakiem przygotowania do ciąży, zarówno na poziomie fizycznym, jak i emocjonalnym. W przypadku krwawień lekarze rutynowo zalecają stosowanie środków hormonalnych, które mają wzmocnić stan ciężarnej. Tymczasem żadne badania naukowe nie potwierdzają skuteczności tych leków w zwiększeniu szans na utrzymanie ciąży. Pozytywnym skutkiem ich stosowania może być autosugestia, dzięki której poprawia się stan pacjentki. Nie kwestionuję oczywiście słuszności stosowania preparatów hormonalnych w przypadku ciąży ewidentnie obarczonej ryzykiem, to znaczy w sytuacji, gdy w wyniku badań stwierdzono niedobór progesteronu w fazie lutealnej. W tych ewidentnych sytuacjach można stosować progesteron podawany dopochwowo, pod język czy w zastrzykach. W wypadku krwawienia, za pomocą badania ginekologicznego oraz aparatu usg sprawdza się, czy w jamie macicy nie dzieje się nic złego. Jeśli nic się nie dzieje i nie trzeba podejmować żadnych medycznych działań, należy uspokoić pacjentkę, zalecić jej więcej odpoczynku, więcej troski o siebie i dobre posiłki, uzupełnione ewentualnie preparatami witaminowymi. Zwykle dostosowanie się do zaleceń dobrego lekarza wystarcza i problemy mijają. Drobne plamienia zdarzają się u około 30% kobiet w ciąży, w momencie, kiedy powinna wystąpić menstruacja. Jest to normalne zjawisko fizjologiczne.

W wypadku, kiedy nastąpiło poronienie – po upływie jakiego okresu można starać się o ponowne zajście w ciążę?

Powszechnie uważa się, że do następnego poczęcia powinny upłynąć co najmniej trzy miesiące, ja jednak zalecam pacjentkom odczekanie około połowy roku. Przez ten okres należy aktywnie przygotowywać się do ciąży – wyeliminować złe nawyki, przywiązywać szczególną uwagę do tego, co się je i pije, postarać się wzmocnić organizm, pozbyć się stanu napięcia (jeśli taki występuje) poprzez medytację, metody relaksacyjne.

Tekst pochodzi z książki Kobieta i natura czyli jak zachować zdrowie na każdym etapie życia

zdjęcie: pixabay