Ozonoterapia

Ozonoterapia to metoda znana i szeroko stosowana na całym świecie. Jest integralną częścią programu leczenia nowotworów, ale również bardzo skuteczną terapią w przypadku chorób przewlekłych i cywilizacyjnych. Mechanizm działania ozonu in vivo polega na inaktywacji bakterii, wirusów, grzybów i pierwotniaków, stymulacji metabolizmu tlenowego oraz aktywacji układu odpornościowego. Ozonoterapię można również stosować przy obniżonej odporności organizmu.

Zastosowanie ozonoterapii

Ozonoterapia czyli leczenie ozonem zwalcza zakażenia wywołane przez bakterie, pierwotniaki, grzyby i wirusy. Większość mikroorganizmów wykazuje brak odporności na ozon.

Zgodnie z zaleceniami The American Academy of Ozonotherapy ozon ma szczególne zastosowanie w leczeniu:

• dla chorób zakaźnych poprzez aktywację układu odpornościowego
• dla chorób układu krążenia poprzez poprawę zużycia tlenu przez komórki
• dla stanów degeneracyjnych stawów i dysków poprzez stymulacje produkcji czynników wzrostu
• w leczeniu dolegliwości bólowych poprzez działanie na odpowiednie receptory.

Ponadto publikowane badania donoszą o pozytywnym działaniu jakie wywołuje ozonoterapia w przypadku chorób nowotworowych, śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego, przewlekłego zapalenia wątroby, zakażeń opryszczką, cukrzycy oraz otyłości.

Działanie ozonoterapii

Jedna ze stosowanych przez nas metod i technik leczenia to ozonowanie krwi żylnej tzw. autohemotransfuzji. Zabieg polega na wkłuciu się do żyły pacjenta i pobraniu w ilości 100-150 ml krwi do specjalnie przygotowanej butelki z konserwantem zapobiegającemu krzepnięciu krwi. Dawka i czas jest ustalany indywidualnie w zależności od potrzeb i stanu pacjenta. Następnie, przy pomocy aparatu medycznego, tworzy się mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu (dawka zależy od jednostki chorobowej). Krew żylna prawidłowo naozonowana, podawana jest do żyły pacjenta. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Jest całkowicie bezpieczny.

Ozon zaburza integralność ścian komórkowych bakterii poprzez utlenianie fosfolipidów oraz lipoprotein. U grzybów, ozon hamuje wzrost komórek, natomiast wśród wirusów w wybiórczy sposób niszczy kapsyd oraz zaburza cykl rozwojowy poprzez rozbijanie wiązania wirus-komórka. Terapia ozonem powoduje wzrost poziomu glikolizy w erytrocytach. Dzięki temu procesowi rośnie stężenie 2,3-difosfoglicerynianu, który powoduje zwiększone uwalnianie tlenu do tkanek. Ponadto ozon prowadzi do aktywacji cyklu Krebsa poprzez wzmożenie procesu oksydacyjnej karboksylacji pirogronianu. Produkt tej reakcji wpływa na stymulacje produkcji ATP. Ozon powoduje znaczącą redukcję stężenia NADH oraz wspomaga oksydacje cytochromu C. Jedna z najważniejszych funkcji ozonu to stymulacja produkcji enzymów (m.in. dysmutazy ponadtlenkowej, katalazy oraz peroksydazy glutationowej), których działanie polega na eliminacji wolnych rodników. W dawkach pomiędzy 30 a 50 μg/cm3 ozon wywołuje znaczący wzrost stężenia interferonu, czynnika martwicy nowotworu (TNF) oraz interleukiny-2. Związki te mają istotne działanie immunomodulacyjne. Wiele chorób powodowanych jest przez wzrost stresu oksydacyjnego w organizmie. Ozon zaś, poprzez powyżej omówione mechanizmy, jest silnym, skutecznym antyoksydantem.

Historia zabiegu ozonoterapii

Ozon to gaz o cząsteczce zbudowanej z 3 atomów tlenu. Ze względu na obecność mezomerii struktura ozon ma niestabilną strukturę. Czas półtrwania ozonu w temp. 20°C wynosi około 40 min. Ozon odkryto w połowie XIX. wieku, zaś terapia ozonem jest stosowana od ponad 150 lat. Od roku 1896, gdy Nikola Tesla opatentował pierwszy generator ozonu, jego zastosowanie w medycynie stale rosło. Lekarze stosujący ozon w trakcie pierwszej wojny światowej odkryli, iż ozon poza właściwościami bakteriobójczymi ma silne działanie przeciwzapalne oraz hemodynamiczne. Ozon stosuje się w leczeniu 114 różnych chorób.

Zabiegi ozonoterapii dostępne są w ofercie kliniki Integrative Medical Center